„Mój syn jest świetny z historii. Będzie prawnikiem jak ja”. „Moja córka śpiewa pięknie, nadzwyczajne. Kiedyś bardzo chciałam zostać piosenkarką i jej to się na pewno uda”.„Zobacz, nasz dorastający syn nie jest tak ambitny jak my. Nie wiem, co on planuje robić w życiu”. O ile nie wszyscy rodzice bywają nadmiernie kontrolujący wobec swoich nastoletnich dzieci i nie wszyscy się ze swoimi nastoletnimi przyjaźnią, o tyle wszyscy – świadomie lub nie – tworzą scenariusz ich przyszłości. Ten fakt rodzi wiele dylematów:
Co się dzieje, kiedy okazuje się, że nasze dziecko nie posiada takich talentów jak my lub posiada cechy, które uznajemy za nie do przyjęcia? Jakie postawy wówczas przyjmujemy? I co zrobić, żeby mimo nieprzyjemnego dla nas odkrycia utrzymać dobrą, bliską relację z nastolatkiem?
Kim są tak naprawdę dorastające dzieci? Czy nie zachowujemy czasami jak ich właściciele, próbując je wpasować w ramy naszego o nich wyobrażenia, zamiast zaciekawić się tymi odrębnymi od nas istotami (pyskatymi istotami:)?
Na te pytania, a także na kilka innych szukamy odpowiedzi w podcaście, do którego wysłuchania serdecznie zachęcamy.
Jolanta Toporowicz
Anna Ślubowska
