Poziomem świadomości nazywam doświadczaną wewnętrzną matrycę postrzegania siebie, innych ludzi, świata i życia. Jest to potencjalność percepcji, specyficznego doświadczania węższych lub szerszych przestrzeni życia. Coś, co w swojej istocie podobne jest do możliwości odbioru różnego zakresu np. fal radiowych. Niektóre sprzęty odbierają szerokie pasmo częstotliwości, niektóre mają ograniczone możliwości. Podobnie wygląda sytuacja z nami, i naszymi możliwościami rejestrowania rzeczywistości, w której żyjemy. Trochę tak jakbyśmy byli odbiornikami (nasze umysły + wrażliwość), które dostrojone są do różnych rodzajów „częstotliwości”. Fakt, że nie rejestrujemy pewnych zdarzeń, czy nie mamy do nich dostępu, nie oznacza, że nie istnieją (dla przykładu: podczerwień, infra i ultra dźwięki , względność czasu, telepatia i inne).
Poziom świadomości nie zależy od potencjału intelektualnego, ani od naszych doświadczeń w dzieciństwie. Potencjał intelektualny może wspomagać sposób rozumienia, a doświadczenia dziecięce mogą go mniej albo bardziej zakłócać. Sam poziom świadomości jest raczej czymś, co przynosimy na świat niezależnie od genów i doświadczenia. Z dużym prawdopodobieństwem jest wypadkową życia naszych przodków i systemowych współzależności, w których żyjemy i które stale współtworzymy.
Poziom świadomości ego jest doświadczaną przez każdego człowieka przestrzenią, w której pojawiają się różnej jakości uczucia. Dostęp do szerokiego spektrum doświadczania życia jest nim mocno zdeterminowany (wszyscy doświadczamy wszystkich poziomów, różnimy się tylko proporcjami).
Poziom świadomości może zdecydowanie różnic się od myślenia czy zidentyfikowanych „poglądów” na własny czy innych ludzi temat. I tak na przykład możemy się wizerunkowo identyfikować jako ludzie tolerancyjni i otwarci /poziom dojrzały/, a w obliczu bezpośredniego kontaktu z „innością” przeżyjemy strach i wrogość / poziom rozmyty/. Albo deklaratywnie możemy być przekonani, że życie naszych dzieci należy do nich / poziom dojrzały/, a w praktyce będziemy cierpieć, że żyją według zupełnie innych zasad, daleko od naszych wyobrażeń /poziom egocentryczny/.
Na tych przykładach możemy zobaczyć, że poziom świadomości jest czymś różnym od identyfikacji z ideami, czy światopoglądem służącym wizerunkowi. Poznamy jaka jest dostępna nam przestrzeń świadomości, jeśli uczciwie zweryfikujemy własny wizerunek od bezpośredniego doświadczania każdej okoliczności.
Cechą charakterystyczną dostępnej przestrzeni poziomu świadomości jest wewnętrznie przeżywana jakość życia. Jeśli ciągle szukamy szczęścia, ratunku, tęsknimy za wspaniałym życiem, z dużym prawdopodobieństwem jesteśmy w przestrzeni ego rozmytego.
Jeśli ciągle doświadczamy „trudów życia”, zmagamy się i walczymy o lepsze „jutro”, jesteśmy w stałym niedosycie- to nasza przestrzeń ograniczona jest do egocentryzmu.
Jeśli jesteśmy spójni wewnętrznie i zewnętrznie, potrafimy docenić to jak żyjemy i znajdować powody do radości w codzienności dostępna jest nam przestrzeń ego dojrzałego.
Subtelna różnica pomiędzy wyobrażeniem (wizerunkiem z którym się identyfikujemy) a doświadczaną jakością życia jest tutaj podstawową informacją o dostępnej nam przestrzeni, a co za tym idzie – szansą na podjęcie wysiłku, by ją poszerzyć; z dbałością o siebie i następne pokolenia, które po nas tę jakość odziedziczą.
