Osobowość to wewnętrzny system organizujący nasze życie. To charakterystyczny tylko dla nas sposób reagowania, okazywania uczuć, definiowania trudności i sposobu ich rozwiązywania. To pewien, bez odbierania nam wyjątkowości, przewidywalny i powtarzalny sposób radzenia sobie z problemami, oraz model, według którego tworzymy relacje z innymi ludźmi.
Nasza osobowość kształtuje się od pierwszych chwil życia, aby skrystalizować się w życiu dorosłym. Widzieć ją można jako rusztowanie, które wyznacza potencjalną, możliwą do osiągnięcia w sprzyjających warunkach wysokość budynku, jego rozmiar i kształt.
Osobowość to nic innego jak struktura, pozwalająca nam na integrację świata wewnętrznego ze światem zewnętrznym. Wraz z rozwojem osobistym, doświadczać możemy świadomego dostępu do różnych rysów osobowościowych, z zachowaniem jednego dominującego.
Osobowość jest tym, co nas od siebie odróżnia. Brat jest skłonny do poświęceń i pomagania, siostra nie zrobi niczego, co nie da jej konkretnej korzyści. Wujek od lat żyje według stałego schematu praca – dom – wędkowanie, podczas gdy ciocia nie znosi monotonii i nie sposób zgadnąć co jest jej pasją w tym miesiącu.
Spotkanie się osób o odmiennych typach osobowości oraz różnych sposobach percepcji świata może, przy założeniu pewnej otwartości, być inspirujące i cenne; najczęściej jednak prowadzi do nieporozumień i konfliktów na poziomie życia codziennego, o wyborach życiowych nie wspominając.
Istnieje bowiem w każdym z nas pokusa, aby uznać świat widziany z własnej perspektywy za jedyny i obowiązujący. Jest to pragnienie, którego można doświadczać dzień po dniu, godzina po godzinie, i próbować, w konsekwencji, egzekwować spełnienie tego oczekiwania od partnera, rodziny, sąsiadów lub przywódców religijnych lub narodowych.
Tymczasem, w zależności od poziomu świadomości na którym się znajdujemy, inne jest widzenie zysku, odmienna skala planowania oraz różne strategie podejmowania konfliktu. Ty chcesz wygrać za wszelką cenę, ja nie wyobrażam sobie zysku opartego na krzywdzie. Dla siostry konflikt zakończy wyłącznie poddanie się drugiej strony, brat szuka kompromisu. Możemy marzyć o zniesieniu tych różnic, że pewnego dnia, że gdyby tylko wszyscy ludzie i lepsze przepisy… Co zamiast złudnych marzeń o tylko ‘dobrych’ osobowościach?
A można inaczej. Zaakceptować czyli przyjąć do wiadomości że różnice miedzy nami istnieją. Nie są usterką, nie zostaną naprawione albo uleczone pewnego dnia nowo odkrytym lekiem. Można dostrzec w nich różnorodność i bogactwo życia. Zaakceptować czyli nie próbować zmieniać nikogo na swój wzór i podobieństwo.
Pomocna może być nam w tym wiedza na temat typów osobowości. Jeśli mój szef wykazuje cechy psychopatyczne, nie będę od niego oczekiwała emocjonalnego wsparcia. Każda z osobowości to możliwości ale i ograniczenia. W potrzebie zwrócę się z prośbą do kolegi o osobowości zwanej przez psychologię zależną, dla niego bowiem pomaganie jest jednym z naturalnych darów.
Poszerzanie świadomości, uzyskiwane na drodze samorozwoju lub psychoterapii, pozwala na widzenie w dostępnych ludziom typach osobowości bogactwa, a nie zagrożenia. Wraz z nabywaniem narzędzi do lepszego ich rozpoznawania przestajemy bać się inności: jesteśmy w stanie nazwać mocne i słabe strony dostępnych nam rysów osobowości oraz potrafimy zauważyć potencjał w drugim człowieku. Nasze życie może tym samym zyskiwać na jakości oraz zwiększa się poziom naszego zadowolenia życiowego.
———————————————————————-
Wszystkich zainteresowanych rozwojem osobistym i rozszerzaniem kompetencji emocjonalnych zapraszamy do udziału w warsztatach Euphonii oraz do zapisów na III już edycję Kursu Rozwoju Osobistego BYĆ SOBĄ.
